از مزرعه موشکی تا لانچرهای جدید؛ راه‌حل‌های متنوع مقاومت فلسطین برای شکست «گنبد آهنین» / پیام دقیقی که انهدام تاسیسات نفتی به صهیونیست‌ها داد

به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، با گذشت حدود ۴۸ ساعت از درگیری های تمام عیار در سرزمین های اشغالی، ارتش صهیونیستی به اعتراف خود تحت سنگین ترین حملات راکتی و موشکی در تاریخ موجودیت این رژیم جعلی قرار گرفته و درگیری هایی که ابتدا در اعتراض به تخلیه اجباری محله هایی در قدس شرقی آغاز شده و به مسجد الاقصی کشید، در نهایت بدل به یک تنبیه بزرگتر در بخش بزرگی از سرزمین های اشغالی آنهم از محدوده کوچک و محاصره غزه شد.

این موضوع به گونه ای پیش رفت که از شهرک های اطراف نوار غزه تا تل آویو، نبردی سنگین بین راکت ها و موشک های مقاومت و سامانه گنبد آهنین اسراییلی ها در گرفت که از جهات مختلف می تواند مورد توجه و تحلیل کارشناسان و علاقمندان به جبهه مقاومت باشد.

همانطور که از گذشته بیان شده، سامانه گنبد آهنین به عنوان یک سیستم دفاع مرحله آخر ساخته شده در رژیم صهیونیستی برای مقابله با سیستم های خمپاره انداز، توپخانه و راکتی توسعه پیدا کرده و از کمک های سنگین مالی و فنی ایالات متحده در تمامی مراحل توسعه خود بهره برده است. از زمان عملیاتی شدن این سامانه در سال ۲۰۱۱ میلادی به این طرف، مقاومت فلسطین با چالشی جدید رو به رو و بخشی از راکت های شلیک شده توسط مقاومت در درگیری های مختلف توسط این سامانه رهگیری و نابود می شوند.

در چنین شرایطی معمولا دو راه حل برای غلبه بر این نوع سیستم های دفاعی وجود دارد؛ یکی بحث توسعه سیستم های پیشرفته و ارائه نسل به کلی جدید از پرتابه ها است که با توجه به محدودیت های فراوان در مناطق اشغالی گزینه در دسترسی و ساده ای به حساب نمی آید اما مسئله بعدی افزایش تولید دارایی های موجود و بیشتر کردن حجم آتش است.

نمایه ای از راکت ها و موشک های موجود در نوار غزه بر اساس ادعای منابع غربی

البته ذکر این مسئله نیز بسیار مهم است که مقاومت فلسطین صرفا به تولید انبوه مدل های قدیمی بسنده نکرده و مدل هایی با قدرت تخریب و برد بیشتر مثل سری A۱۲۰ با برد ۱۲۰ کیلومتر را توسعه داده است. این پرتابه های جدید از سامانه های پرتابگر چندتایی برخوردار بوده و همان طور که در فیلم های بسیاری که در چند روز اخیر منتشر شده در زمانی کمتر تعداد بیشتری از راکت های مقاومت به سمت اهداف پرتاب می شوند.

در حال حاضر آمار دقیقی از میزان پرتابه های مختلف شلیک شده به سمت سرزمین های اشغالی موجود نیست، اما آنچه توسط رژیم صهیونیستی اعلام شده از این قرار است که نزدیک به هزار و ۵۰ تیر انواع راکت و موشک از سمت نوار غزه به نقاط مختلف سرزمین های اشغالی شلیک شده که از این تعداد ۲۰۰ فروند به دلایل مختلف در همان محدوده منطقه نوار غزه سقوط کرده و در عین حال سامانه گنبد آهنین موفقیت در رهگیری بخشی از پرتابه های فلسطینی ها داشته است.

یک نکته مهم که بایستی باید به آن اشاره کرد این است که در تصاویر مربوط به موشک های سامانه های گنبد آهنین بعد از چند لحظه یک انفجار در آسمان ثبت می شود که باید توجه داشت هر انفجار لزوما به معنی یک رهگیری و نابودی یک هدف نیست، زیر این موشک ها دارای یک مکانیزم در اصطلاح خودکشی یا خودتخریبی هستند و در هر صورت اگر حتی به هدف هم نرسند منفجر خواهند شد.

در عین با توجه به سانسور شدید اخبار در این شرایط در سرزمین های اشغالی نمی توان آنچنان به این آمار تکیه کرد. اما در خصوص عجز بیش از گذشته ارتش اشغالگر قدس در درگیری اخیر، دو مسئله مهم وجود دارد که بایستی مورد توجه قرار بگیرد.

افزایش دقت راکت های مقاومت و فشار بر ذخایر موشکی اسراییل

در ابتدای این گزارش به مسئله افزایش تولید راکت در نوار غزه اشاره شد، مسئله قابل توجه البته اینجاست که این بهبود صرفا در حوزه کمی نبوده و به نظر حداقل در حوزه دقت نیز فعالیت هایی صورت گرفته است. اما سند برای این ادعا کجاست؟

اگر با نحوه عملکرد سامانه گنبد آهنین آشنایی داشته باشید، اطلاع دارید که این سیستم بر اساس رفتار پرتابه مهاجم مسیر و نقطه برخورد آن را مشخص کرده و در صورتی که موشک به مناطق بی اهمیتی مثل زمین های خالی برخورد کند عملا درگیری رخ نخواهد داد. در تصاویر پخش شده خصوصا از شب دوم درگیری ها شاهد شلیک تعداد قابل توجهی از موشک های سامانه گنبد آهنین هستیم.

همین مثال مهم و ملموس نشان می دهد رادار این سامانه تشخیص داده که موشک های شلیک شده از نوار غزه در به اهداف مورد نظر خود برخورد خواهند کرد و بایستی با آنها درگیر شد. هر آتشبار سامانه گنبد آهنین به صورت استاندارد دارای ۳ پرتابگر و هر پرتابگر هم ۲۰ موشک دارد.

رد شدن تعداد قابل توجهی از موشک های مقاومت در عین حال نشان می دهد در بسیاری از موارد یا سیستم های هدف گیری به دلیل حجم زیاد اهداف توان محاسبه صحیح را از دست دادند یا تعداد مهاجمان از مدافعان بیشتر بوده و موشک های مقاوت توانسته اند از سد گنبد آهنین عبور کنند و با موفقیت به هدف خود برسند. مسئله این است که با افزایش حجم درگیری ها مشخصا فشار قابل توجهی به مخازن موشک های سری گنبد آهنین آمده و از طرفی فشار اقتصادی سختی نیز به رژیم صهیونیستی وارد می شود.

در خصوص فشار اقتصادی باید به این مسئله اشاره کرد که قیمت های مختلفی برای هر تیر از موشک های سامانه گنبد آهنین اعلام می شود ولی بسیار رقم حدود ۴۰ هزار دلار را برای هر موشک تقریبا صحیح می دانند. همچنین در برخی از شرایط برای رهگیری یک هدف سامانه گنبد آهنین دو موشک شلیک می کند. این در حالیست که طبق تخمین کارشناسان غربی، موشک های مقاومت بسته به نوع خود معمولا در بازه قیمتی بین ۲ و ۳ الی ۱۰ هزار دلار در ازای هر تیر هستند.

اگر فرض کنیم از ۸۰۰ تیر موشک ادعایی صهیونیست ها که به اراضی اشغالی رسیده باشد، ۲۰۰ تیر هم به اماکن خالی از سکنه یا ساختمان و زمین های خالی برخورد کرده باشد نهایتا با ۶۰۰ تیر موشک طرف هستیم که بایستی با آنها درگیر می شدند. اگر به ازای هر پرتابه از نوار غزه فقط یک تیر موشک گنبد آهنین شلیک شده باشد مبلغی در حدود ۲۴ میلیون دلار و اگر برای هر پرتابه دو موشک شلیک شده باشد این مبلغ به ۴۸ میلیون دلار خواهد رسید.

 دقت کنید که این آمار صرفا مربوط به هزینه های درگیری فقط یک یا دو روز بوده و اعداد نیز به صورتی تقریبا خوشبینانه و بر اساس آمار منتشر شده توسط خود صهیونیست ها تخمین زده می شود. این هزینه ها در کنار سایر هزینه های عملیات نظامی، خسارت راکت های برخورد کرده با اهداف و از همه مهم تر ضربه مهم از نظر روانی به شهرک نشینان صهیونیست خود هزینه را این درگیری را به مراتب بیشتر خواهد کرد.

اصابت به تاسیسات نفتی؛ آیا پای مهمات هدایت شونده در میان است؟

اتفاق مهم دیگری که در درگیری های روزهای اخیر رخ داد آن بود که تاسیسات انبار و انتقال نفت ایلیات-عسقلان و همچنین خط انتقال نفت از ایلیات به اشدود مورد اصابت قرار گرفته اند. نکته جالب این که حداقل بر اساس تصاویر یک واحد از سامانه گنبد آهنین در کنار تاسیسات انتقال نفت عسقلان نیز موجود است. تصاویر آسیب ها و آتش سوزی های تاسیسات نفتی منتشر شده  و خبری از اصابت های متعدد به اطراف این تاسیسات نبوده و به نظر با تعداد محدود و مشخص از پرتابه ها طرف هستیم که به این تاسیسات اصابت کرده اند.

در این جا دو فرض پیش می آید، یکی این که این اصابت ها به صورت شانسی رخ داده که بروز دو اصابت دقیق در یک شب آنهم در دو منطقه مهم، این شبهه را تا حد بسیار زیادی زیر سوال می برد و بر این اساس می توان به فرض دوم اطمینان پیدا کرد که نوعی از مهمات هدایت شونده (راکت های مجهز به کیت هدایت، موشک های کروز یا بالستیک با دقت بالا یا نوعی از پرنده های بدون سرنشین مسلح یا انتحاری) در کار بوده و این حملات را انجام داده اند.

با این اوصاف و با توجه به اینکه به اعتقاد بسیاری از تحلیل گران، روند روزهای قبل نهایت توان ضد موشکی رژیم صهیونیستی در برابر تهدیدات کوتاه برد بوده، می توان مطمئن تر از قبل بود که در صورت وارد شدن پای بازیگران بزرگ تری مثل حزب الله یا جمهوری اسلامی ایران به هر گونه درگیری با رژیم صهیونیستی، حجم ضربات و خسارات به این رژیم منجر به پایان یافتن عمر اشغالگران قدس خواهد شد.