اکثر والدین در دوران نوجوانی فرزندانشان از مشکل زمان طولانی صرف کردن آنها در سایتها و شبکههای اجتماعی رنج میبرند و نگران هستند. این موضوع ممکن است آینده نوجوانان و جوانان تهدید کند و رفتار آنها را تحت تأثیر قرار دهد و در نهایت زندگی آنها را نابود کند.
دلایلی که فرزندان را به رسانههای اجتماعی سوق میدهد چیست و راهکارهای مقابله با این مشکل چیست؟
به گفته لانا قاتی، فعال اجتماعی در زمینه آموزش خانواده، دلایل متعددی وجود دارد که باعث میشود نوجوانان به برنامههای ارتباطی وابسته شوند. از جمله مهمترین آنها علاقه نوجوانان امروز به جاه طلبی و کسب درآمدهای بسیار است و این موضوع به وفور در شبکههای اجتماعی وجود دارد و آنها را وسوسه میکند. مطالبی که بدون هیچ پشتوانه علمی و درستی از کسب درآمدهای عجیب و غریب میگویند و نوجوانان و جوانان را تحریک میکند.
فشارهای خانواده
لانا قاتی اعلام کرد که بازتاب فشارهای روانی، اجتماعی و به ویژه جسمی که والدین بر فرزندان خود تحمیل میکنند، آنها را بیشتر به درون گرایی سوق میدهد. به ویژه در دوران نوجوانی، زمانی که فرد هنوز آمادگی ورود به دنیای واقعیت را ندارد این موضوع باعث میشود او بیشتر وسوسه شود تا منبع دیگری را جستجو کند و به دنبال راههای آسان برای کسب درآمد به راحتی و بدون زحمت باشد.
فعالیتهای بدنی
لانا قاتی معتقد است که نوجوانان قبل از گسترش اینترنت بیشتر به ورزش و فعالیتهای مفید و فضای پرشور و سرگرمی وابسته بودند. در حالی که امروزه بسیاری از نوجوانان اشتیاق زیادی برای حضور در یک بازی فوتبال ندارند، این بدان معناست که الگوهایی وجود ندارد که برای آنها نمادی از موفقیت و جاه طلبی باشد و آنها را تشویق به تلاش میکند.
این فعال آموزشی میگوید: “ورزش امروزه در رده تجمل قرار گرفته، زیرا والدینی هستند که توانایی مالی ثبت نام فرزندان خود در فعالیتهای بدنی را ندارند و فرزندان نیز به سمت اینترنت میل پیدا میکنند. ”
قاتی افزود که رفتارهای منفی وجود دارد که ممکن است در نتیجه تحت تاثیر قرار گرفتن کودکان در شبکههای شبکه اجتماعی ظاهر شود، مانند عدم گذراندن وقت با والدین، عدم داشتن دوست و غیره. شاخصهای دیگری وجود دارد که ممکن است در کودکان ظاهر شود مانند اضطراب، دیر خوابیدن، چاقی یا به اصطلاح لاغری احساسی.
به گفته قاتی، شخصیتهای موفق، به ویژه آنهایی که در حال حاضر وجود دارند، الگوی مثبتی هستند که والدین میتوانند با معرفی آنها به فرزندانشان، آنها را به سمت موفقیت سوق دهند تا از جذب شدن به شخصیتهای منفی جلوگیری کنند.
گفتگو والدین با نوجوان
این کارشناس خانواده ادامه داد برای یک نوجوان بسیار مهم است که احساس کند والدینش به تفکر او نزدیک هستند، بنابراین والدین باید سطح تفکر خود را برای فرزندان خود به ارمغان بیاورند، تا شکافی را که بین آنها به دلیل اختلاف نسل ایجاد شده از بین ببرند. او تأکید میکند که پیگیری والدین به فرزندان اعتماد به نفس میدهد، که این امر آنها را صریحتر و صمیمیتر میکند. از آنجا که ترس کودکان از واکنش والدین مانعی برای برقراری ارتباط با آنها است، بنابراین والدین باید هنگام برخورد با فرزندان خود آرام باشند و بتوانند احساسات را کنترل کنند.
کنترل نوجوان
لانا قاتی به والدین توصیه میکند تا قبل از دوازده سالگی به فرزندان خود تلفن همراه ندهند و میافزاید: “بهتر است قبل از سن ۱۲ سالگی به جای موبایل به کودکان (لپ تاپ) بدهید و آنها را کنترل کنید. ما باید به فرزندان خود توضیح دهیم که چرا نمیخواهیم به آنها تلفن همراه بدهیم. به عنوان مثال به آنها میگوییم که این تلفن برای ارتباطات و کار استفاده میشود، اما آنها این کار را نمیکنند. بسیار مهم است که با فرزندان خود در مورد برنامههای کاربردی، شرایط آنها و حداقل سن مناسب برای داشتن تلفن صحبت کنیم و درباره خطرات اینترنت به آنها آموزش دهیم. ما باید درباره نوجوانانی که آینده شان به وسیله اینترنت نابود شده به فرزندانمان توضیح بدهیم. ”
گفتگوی سازنده
لانا قاتی بر اهمیت برقراری ارتباط با کودکان تأکید میکند، به ویژه اینکه فرزندان در نوجوانی تمایل بیشتری به انزوا و دور ماندن از والدین خود دارند که این امر آنها را نسبت به کنترل ایدههای غلط بر آنها مستعدتر میکند و به ضرورت ایده آموزش اشاره میکند. این فعال آموزشی تأکید میکند: “نیاز والدین تا آنجا که ممکن است باید با پیشرفتهای تکنولوژیکی همگام باشد تا بتوانند فرزندان خود را پیگیری کنند. ”
و او ادامه میدهد: “به عنوان مثال، اگر یکی از پسران بخواهد یک کانال ایجاد کند یا از رسانههای اجتماعی سود ببرد، میتوانیم با او صحبت کرده و به آنها در ارائه محتوای مفید کمک کنیم. ”
وی در ادامه گفت:” باید با کودکان بر اساس منطق و ارائه شواهد واقعی صحبت کنیم. ما میتوانیم پیشنهاداتی را به آنها ارائه دهیم و راه را برای گزینهها باز کنیم تا فرزندان در دام سودجویان نیوفتند. ”
قاتی میگوید: “ما باید از نقطه مقایسه خودداری کنیم، مثلاً به فرزندان خود بگوییم (من شنیدم همسایه مان میگوید این برنامه خوب نیست) یا (پسرعموی شما در اینترنت بازی نمیکند و وقت خود را صرف مطالعه میکند). ” او افزود: “ما باید اهمیت مسئولیت پذیری را در فرزندان نوجوان خود تقویت کنیم و آنها را مسئول بدانیم و آنها را مطمئن کنیم که پناهگاه آنها هستیم و حتی اگر عصبانی شویم به این دلیل است که آنها را دوست داریم. گاهی اوقات موارد سادهای وجود دارد که باعث میشود از به انحراف رفتن فرزندان جلوگیری کنیم. ”