جهانی که در آن زندگی می‌کنیم، نتیجه تلاش مردمانی است که به‌دنبال تحقق رؤیا‌ها یا بهترشدن زندگی، دست به اختراعات و اکتشافات زیادی زده‌اند و با ایده‌های شگفت‌انگیز خود انسان غارنشین را به انسان مدرن امروزی تبدیل کرده‌اند. با این حال، تلاش‌های آن‌ها همیشه با موفقیت همراه نبوده و گاهی حتی به قیمت ازدست‌دادن جانشان تمام می‌شده‌است. در ادامه با مخترعانی آشنا می‌شوید که در راه امتحان اختراعشان جان خود را از دست داده‌اند.
ماری کوری دانشمند معروفی است که احتمالا همه او را می‌شناسند. او اولین زنی بود که در دو زمینه مختلف شیمی و فیزیک نوبل گرفت. او، همسرش و فرزندشان تنها خانواده‌ای هستند که همه اعضای آن جایزه نوبل را دریافت کرده‌اند. ماری کوری در جریان کشف مواد رادیواکتیو و کار با آن‌ها به سرطان خون دچار شد و درگذشت.
فهرست افرادی که سودای پرواز در سر داشتند و دست به اختراعاتی برای پروازکردن زدند، بلندبالاست. اسماعیل جوهری در سال ۱۰۰۳ یا ۱۰۱۰ میلادی برای پرواز با دو بال چوبی از بام مسجدی در نیشابور به پایین پرید، اما این پرواز ناموفق به مرگ او منجر شد.
فرنز ریشلت مخترع فرانسوی بود که به حرفه خیاطی اشتغال داشت، اما در وقت آزاد خود برای خلبانان لباس چتر نجات پرنده طراحی می‌کرد. زمانی که ریشلت روی طراحی خود کار می‌کرد، هواپیما‌ها اختراع به‌نسبت جدیدی محسوب می‌شدند و سازوکار چگونگی فرار خلبانان از هواپیمای آسیب‌دیده، همچنان در حال بررسی و آزمایش قرار داشت. آزمایش‌های نخست ریشلت با آدمک‌ها صورت گرفت و به اندازه‌ای برای او موفقیت‌آمیز بودند که تصمیم به آزمایش چتر نجات خود با پرش از پایین‌ترین طبقه برج ایفل گرفت. سقوط از ارتفاع ۵۷ متری مرگ آنی فرنز ریشلت را موجب شد.
هنری اسمولینسکی مهندسی بود که رؤیای ساخت ماشین پرنده را در ذهن داشت. به همین دلیل کار خود را رها کرد و همراه با خلبانی به نام هارولد بلیک، دست به طراحی ماشین پرنده زدند. آن‌ها شرکت «مهندسان خودرو پیشرفته» را هم تأسیس کردند. اسمولینسکی درحالی‌که برای تولید انبوه این خودرو پرنده در سال ۱۹۷۴ برنامه‌ریزی کرده بود، در یازدهم سپتامبر ۱۹۷۳ همراه با بلیک در یک پرواز آزمایشی و طی یک تصادف وحشتناک جان خود را از دست دادند.
«باید فداکاری شود!» این سخنان آخر اوتو لیلینتال بود؛ مهندسی که به «پادشاه گلایدر» معروف بود و به‌عنوان اولین فرد که با گلایدرهایش پرواز موفقیت‌آمیزی انجام داده است، شناخته شده بود. او الهام‌بخش برادران رایت بود که بعد‌ها هواپیما را طراحی کردند. لیلینتال که بیش از ۲۰۰۰ پرواز با گلایدر انجام داده بود، حسابی در روزنامه‌ها و مجلات سروصدا به‌پا کرد. بااین‌حال، گلایدر‌های لیلینتال یک خطای اساسی داشت؛ خطایی که باعث شد در تاریخ ۹ اوت ۱۸۹۶ با سقوط از ارتفاع ۱۷ متری جان خود را از دست بدهد.
توماس میدگلی، شیمی‌دان آمریکایی، به‌سبب دو اختراع محبوبش یعنی، «تترآتیل سرب» و «دی‌کلرودیفلورومتان» مشهور است. او در آن زمان تحسین شد، اما بعد‌ها به‌دلیل همان اختراعات سرزنش می‌شد. او به‌عنوان فردی که بیش از هر موجود زنده دیگری در تاریخ زمین تأثیر نامطلوبی بر جو گذاشته است و همچنین انسانی که مسئول مرگ افراد زیادی در تاریخ است، شناخته می‌شود. توماس به‌دلیل اکتشافات خود دچار مسمومیت سرب و فلج اطفال شد و برای همیشه در تختش محبوس ماند. اما علت مرگ او این‌ها نبود. او یک سیستم پیچیده از قرقره و طناب طراحی کرد تا به او برای بالابردن تختش کمک کند، اما همین قرقره‌ها باعث خفگی و مرگ او در ۵۵ سالگی شدند.