حجت الاسلام والمسلمین مهدی یعقوبی گیلانی، کارشناس مذهبی با ذکر روایتی از مقام سیده نفیسه در مصر بیان کرد: یکی از زنان بزرگ و با عظمتی که در تاریخ از او به صورت ویژه یاد شده است، زنی است از نوادگان آقا امام مجتبی علیه السلام به نام «نفیسه خانم» که وقتی شیخ عباس قمی در کتاب «سفینه البحار» خویش به نام او می‌رسد، مى نویسد: خانم نفیسه خاتون قبرش را با دست مبارکش حفر نمود و در میان قبر وارد مى شد و در داخل قبر شش هزار ختم قرآن کرد.
وقتى محتضر شد و حالت مرگ او فرا رسید، روزه بود، او را الزام کردند و گفتند روزه خود را افطار کنید، فرمود: من سى سال است از خداوند مى خواهم که او را با روزه ملاقات نمایم که شما مى گویید الان افطار کنم. خیر. این کار شدنى نیست. خداوند دعایم را مستجاب نموده است. سپس، مشغول به قرائت سوره مبارکه انعام شد، تا وقتى رسید به آیه شریفه “لهم دارالسلام” براى آنان در نزد پروردگارشان دارالسلام “بهشت” است که این موقع، روحش از قفس عاریت سینه به روح و ریحان بهشت و فردوس برین پرواز نمود.
یکی از علل مهم روزه داری
این کارشناس مذهبی گفت: عزیزان روزه دار آیا می‌دانید چرا متأسفانه خیلی از ما مانند سیده نفیسه از روزه داری خویش آن‌چنان که باید لذت نمی‌بریم و خیلی زمان‌ها از روزه‌داری فرار می‌کنیم؟ و اگر خداوند روزه را واجب نمی‌کردند از روزه مستحبی خبری نبود؟
یکی از مهم‌ترین، اصلی‌ترین و ریشه‌دارترین سوالاتی که اهل ایمان و یقین در ماه مبارک رمضان باید از خویش بپرسند و در این سوال بیاندیشند این است که چرا باید روزه بگیرم؟ چرا باید اینقدر سختی نخوردن و نیاشامیدن را تحمل کنم؟ که مطمئناً نسبت به این سوال با سه جواب مواجه می‌شویم که همه شما عزیزان به این سه مطلب تسلط دارید.
برای رسیدن به بهشت
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی ادامه داد: عده‌ای می‌گویند: علت روزه داری ما رسیدن به بهشت و جنتی است که خداوند متعال برای ما تدارک دیده و قولش را وعده داده اند. لذا، شاید ما در دنیا چند ساعت از لذات دنیوی می‌گذریم ولی خداوند جبار است و به زودی جبران خواهد نمود.
برای دوری از عذاب الهی
این کارشناس مذهبی افزود: این عده هم که تنذیر خداوند را مقدم بر تبشیر می‌دانند، می‌گویند: روزه داری تکلیفی است برای ما انسان‌ها که اگر ذره‌ای از این تکلیف تخطی نماییم مورد عقاب الهی قرار خواهیم گرفت. دقیقاً مانند آن طفلی که اگر مشق ننویسد مورد عقاب معلم قرار می‌گیرد.
برای اطاعت امر مولی
او مطرح کرد: دسته سوم نگاهشان نه به حورالعین و غلمان و خانه‌های بهشتی است و نه نگاهشان به آتش سوزان دوزخ و چرک‌های بد بوی جهنم بلکه همه علت روزه‌داریشان این است که مولی، ولی و معبوشان به ایشان امر نموده‌اند که روزه بدارید حال چه فواید دنیوی همچون سلامت بدن داشته باشد و یا فواید و آثار اخروی مانند بهشت و … اگرچه همه اینها درست هستند. اما از یک بُعد دیگر به این موضوع نگاه می‌کنیم.
علت روزه داری به علت چرایی آمدن ما به دنیا ارتباط دارد
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی تصریح کرد:
ما برای جواب به این سوال باید یک سوال دیگر را به خود جواب دهیم و آن این‌که اصلاً چرا ما انسان‌ها به دنیا پا گذاشتیم؟ و این‌که کار ما در این دنیای فانی چیست؟
جواب به سوال به صورت اجمالی
اولاً: دنیا مانند اردوگاهی است برای آمادگی رفتن به سرای آخرت. ثانیاً: ما باید در دنیا به خوبی برای آخرت آموزش دیده و توشه برداریم.
ثالثاً: یک قسمت بسیار مهمی که تضمین کننده توشه قیامت ماست، روزه ماه مبارک رمضان است.
دنیا اردوگاهی برای آخرت
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: جواب تفصیلی رهبر عزیز درمورد این که چرا به دنیا آمدیم و این‌جا چه کار باید انجام دهیم؟
در این نشئه هستی در عالم دنیا، افراد مثل کسانی هستند که برای گذراندن دوره‌ای، به اردوگاهی برده می‌شوند. یک جمع دانش‌آموز یا نظامی یا اداری را در نظر بگیرید که برای این‌که دوره‌ای را بگذرانند و خود را به یک سطح عالی، ترقّی دهند و چیز‌هایی فرا گیرند، آنها را به اردوگاهی می‌برند و برایشان برنامه‌هایی می‌گذارند و وسیله زندگی در اردوگاه را فراهم می‌کنند و بعد از آن‌که این دوره را گذراندند و آن‌چه را که باید بفهمند، فهمیدند و آن‌چه را که باید به دست بیاورند، به دست آوردند، آنها را از اردوگاه بیرون می‌برند تا در سطح بالاتری مشغول ادامه کار و زندگی شوند.
این جا، همان اردوگاه بزرگ است. هر روزی، هزار‌ها هزار انسان، وارد این اردوگاه می‌شوند و هزار‌ها هزار انسان، از این اردوگاه بیرون می‌روند تا خود را به مسیر هدف اصلی خلقت و سر منزل واقعی، نزدیک‌تر کنند.
ماه مبارک ماه آماده سازی برای لقاءالله
این کارشناس مذهبی بیان کرد: به دنیا آمدن ما فرصتی از طرف خدا به انسان‌ها برای ساختن آخرتی بهتر و آماده سازی برای دیدار نهایی است. پس باید از فرصت‌های الهی به خوبی استفاده کنیم و از لحظات عمرمان به خوبی بهره ببریم و حال چه برسد به ماه مبارک که نفس کشیدن روزه‌دار در آن عبادت است و قرائت یک آیه برابر با ختم قرآن است.
او ادامه داد: شما در ماه رمضان و در فرصت‌های بزرگ عبادتی، در واقع برای آن که این مجموعه برنامه‌ها را درست انجام دهید، خود را آماده می‌کنید. کسی که این برنامه‌ها را درست انجام دهد و آن‌چه را بر او لازم است، بجا آورَد و زندگی و رفتار خود را تصحیح کند، از هنگام بیرون رفتن از اردوگاه هم نمی‌ترسد؛ چون دست او پُر است.
در حلول ماه رمضان، بعد از هر نماز، مستحب است دعایی خوانده شود که در آن، این‌طور به پروردگار عرض شده است:
«اللّهم اصلح کلّ فاسد من امورالمسلمین. اللّهم سدّ فقرنابغناک. اللّهم غیّر سوء حالنا بحسن حالک».
«پروردگارا! بدی احوال ما را با نیکویی حال و لطف و فضل خود ترمیم و اصلاح کن. این را از خدا خواسته‌ایم.»
مقایسه‌ای میان ما و سیده نفیسه
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی گفت: سیده نفیسه سی سال روزه گرفت برای این‌که لحظه دیدار با خداوند و لقاء الهی توشه‌ای از این اردوگاه دنیا با خود برده باشد. او شش هزار بار ختم قرآن کرد تا در لحظه دیدار وجودش بوی کلمات الهی را بدهد.
اما ما چه در پرونده عمل خویش داریم؟
خودم را عرض می‌کنم، بنده نه تنها عمل درست و حسابی در پرونده‌ام ندارم بلکه با خود دارم کالای قاچاقی همچون پناه نیز حمل می‌کنم.
ورع؛ بهترین توشه در ماه مبارک
این کارشناس مذهبی ادامه داد: ما در اردوگاه دنیا باید برای سفر آخرت توشه برداریم و بهترین زمان توشه برداری برای آخرت، ماه رحمت و مغفرت است. حال جا دارد برای انسان‌های زیرک و باهوش این سوال را مطرح کنیم که در این ماه با برکت و با عظمت چه توشه‌ای از همه والاتر و بهتر است؟
دقیقا این سوال را وجود نازنین حضرت امیرالمومنین (ع) در خطبه شعبانیه از رسول خدا پرسیدند.
بعد از این‌که خطبه پیامبر صل الله علیه وآله والسلم تمام شد حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: پس من برخاستم وعرض کردم: یا رسول الله! بهترین اعمال در این ماه چیست؟
فرمودند: یا اباالحسن! برترین اعمال در این ماه پارسایی است از آن‌چه خدا حرام کرده‌اند، الْوَرَعُ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ.
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی افزود: پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم با این توصیه خویش ما را هوشیار می‌کنند که از این ماه به نحو احسن بهره ببریم و حتماً میان این ماه و یازده ماه دیگر فرق بگذاریم و از لحظه لحظه این ماه توشه بگیریم و این میسر نمی‌شود مگر با مراقبت یعنی تقوا یعنی ورع. خیلی خوب است هر سحر با خود مشارطه کرده و برای نفس خویش شرط و شروطی بگذاریم تا لحظه‌ای را در طی روز به غفلت نگذرانیم. مثلاً می‌توان شرط کرد که اگر باز امروز خواستی نگاه گناه داشته باشی سریع چشمانت را ببند و یا به پایین بیانداز یا اگر امروز جایی بودی که خواستند پشت کسی صفحه بگذارند سریع جلسه را ترک کن یا این‌که اگر خواستی حرف نامربوطی بزنی سریع دستت را جلوی دهانت بیاور. البته اینها همه نیاز به مراقبت شدید و لحظه‌ای و فکر روی شروط قرار داد با نفس دارند.