بیو گرافی محمد رستمی صفا
محمد رستمی صفا یک کارآفرین ایرانی و بنیانگذار گروه صنعتی صفا است که در خرداد سال ۱۳۲۶ در تهران و در خانواده‌ای بازرگان در حوزه آهن و فولاد به دنیا آمد. پدرش یکی از فعالان صنعت و تجارت فولاد بود که به خاطر مشکلات قلبی مجبور شد مدتی کار خود را متوقف کند. محمد که فرزند یگانه او بود تصمیم گرفت از توقف کار پدرش جلوگیری کند.
با تلاشهای محمد، چند کارخانه بزرگ در زمینه تولید لوله، پروفیل و محصولات فولادی ایجاد شد و بسیاری از پروژه‌های ملی در زمینه‌های مختلفی مانند نفت، گاز و پتروشیمی به واسطه کوشش‌های روز و شب او انجام شد. محمد رستمی صفا در سال ۱۳۵۴ مدرک کارشناسی مدیریت بازرگانی را از دانشکده مدیریت بازرگانی گرفت. در طول بیش از ۶ دهه فعالیت، حدود ۵۵۰۰ نفر از جوانان این سرزمین در کنار او کار کرده و یاد گرفته‌اند و خیلی از این جوانان اکنون در صنایع مربوطه در نقاط مختلف جهان در حال مدیریت و فعالیت هستند.
او با وجود مشکلات و چالش‌های زیاد، همیشه عاشق ایران بوده و چندین بار پیشنهادات جذاب خارجی را برای همکاری و فعالیت رد کرده و امیدوار است که به زودی با تلاش همه ما بتوانیم ایرانی صنعتی و مستقل از خارج را بسازیم و بدهی خود را به این خاک و آب پرداخت کنیم.
محمد رستمی صفا ،کارآفرینی، استراتژی و آینده‌نگری:
محمد رستمی صفا می‌گوید که کارآفرینی و استراتژی، عوامل مهم موفقیت در تولید و فعالیت‌های تجاری هستند. او همیشه برنامه‌ریزی دقیق و پیوسته برای آینده را به عنوان یک استراتژی کلیدی در دستیابی به اهداف خود شناخته است.
محمد رستمی صفا باور دارد که فعالیت در صنعت تولید نیاز به شروع منظم و برنامه‌ریزی دارد که با استفاده از فن‌آوری‌های جدید و تجربیات مؤثر، تغییرات بزرگی را ایجاد می‌کند. او معتقد است که این فرآیند میتواند به عنوان یک راه حل قوی برای افزایش بهره‌وری اقتصادی و رفع مشکلات اقتصادی عمل کند.
ایشان می‌پندارند که خلاقیت و ایده‌پردازی، مهارت‌های ضروری برای ارتقای کسب‌وکارهای جدید و گسترش فعالیت‌های موجود هستند. همچنین، آنها با تأکید بر توانایی سرمایهگذاری و مدیریت موثر، به توزیع مجدد ثروت و پیشرفت اقتصادی کمک می‌کنند.
دنیا در حال پیشرفت و تکامل است. جامعة بشری بسیاری از دستاوردها، رهآوردها و نتایج متعالی و پیشرفت‌های ارزشمند خود و هرگونه بهبود و رشدی و در مخلص كلام، تمدن غنی و عظیم انسانی با همة مظاهر و درخشش و شگفتیهایش را مدیون خلاقیت‌ها، نواندیشی‌ها، اندیشه‌های ناب و بی‌بدیل، تلاشهای سخت و طاقت‌فرسای شبانهروزی، روحیة متعالی و توفیقگرایانه و استقلال‌طلبانه، تقبل مخاطرات و ابهامات دشوار افرادی است كه كارآفرینان ارزش‌آفرین نام داشته و در تاریخ بشریت پیشگامان، پیش‌قراولان و جلوداران حركات امیدآفرین و دگرگونساز جوامع بشری بودند.
كارآفرینان کسانی هستند كه با تولید محصولات و خدمات نوین مورد نیاز مردم، به پاداش‌های اقناع‌کننده دست می‌یابند؛ از هیچ، کسب‌وکاری جدید خلق میكنند؛ به رغم مخاطرات بسیار، مبدع كارهای جدید می‌شوند؛ به تنهایی و بدون دخالت مدیریت، تصمیم می‌گیرند كه چه مقدار از سرمایة خود را گسترش دهند، یا آن را محدود كنند؛ آنها بنیان‌گذاران شرکت‌ها و پدیدآورندگان مفاهیم و ایده‌های جدیدند؛ با تمام نیرو و اراده از عقاید خود دفاع میكنند؛ و باورهای خود را با اراده‌ای خلل‌ناپذیر پیش می‌برند و در برابر آنچه دیگران غیرممكن یا ناكارآمد می‌پندارند، ایستادگی میكنند. آنها ضمن پرهیز بیشتر، به خود «نه» گفته‌اند و مشكلات بیش‌تری را از سر راه برداشته‌اند. مهارت در سرمایهگذاری و مدیریت مدبّرانة کسب‌وکار، توزیع مجدد ثروت را تضمین میكند.
كارآفرینان می‌دانند به كجا می‌خواهند بروند، آنها تصور و دیدگاهی از آیندة سازمان خود دارند، البته بسیاری اوقات این تصور از ابتدا وجود ندارد و در طی زمان شكل می‌گیرد كه شركت چه هست و چه میتواند باشد. گرچه كارآفرین ممكن است مجبور به برنامه‌ریزی‌های کوتاه‌مدت و مقطعی باشد، ولی داشتن چنین دیدگاهی میتواند این برنامه‌های کوتاه‌مدت را در یك جهت برای رسیدن به آینده و هدف هماهنگ سازد. كارآفرین اغلب با مشكلاتی روبه‌رو می‌شود و ممكن است كه در ادامة كار خود دچار تردید و تزلزل شود، ولی با اعتمادی كه به خود دارد در حل مشكلات تلاش میكند. این حس باعث می‌شود كه دیگران نسبت به خلاقیت و نوآوری خوش‌بین باشند و حس اطمینان در سازمان پدید آید.
محمد رستمی صفا کارآفرین
كارآفرینی فرایند تبدیل اندیشه‌های متفاوت به محصولات یا خدمات و ایجاد کسب‌وکار برای عرضه آنها در بازار است. كارآفرینی از جهات مختلف مورد بررسی قرار گرفته، به طوری كه دیدگاه‌های متنوع و متعددی در خصوص مفهوم كارآفرینی ارائه شده‌اند.
برخی از محققان در مورد هدف و انگیزة كارآفرینان و بعضی دیگر خصوصیات و ویژگی‌های آنان را مورد مطالعه قرار داده‌اند. «پیتر دراكر» كارآفرینی را از دیدگاه فردی مورد توجه قرار داده و كارآفرینان را صرفاً عامل تغییر نمی‌داند، بلكه می‌گوید: آنان افرادی هستند كه از فرصت‌های پیش آمده در زمینه‌های مختلف از جمله تكنولوژی، سلیقه‌های مصرف‌كننده، مزیت‌های اجتماعی و … به خوبی استفاده كرده و با ایجاد تغییراتی، چیزهای جدیدی را می‌آفرینند.
كارآفرینان دارای رفتار پیچیدهای هستند و هیچ نظریه‌ای نمیتواند رفتار آنان را تشریح كند. شاید این مهم، اولین و مهم‌ترین نظریه مربوط به زمینه‌های روانی كارآفرینان است. كارآفرینان افرادی هستند كه نیاز فراوانی به موفقیت دارند و مخاطرات بالایی را می‌پذیرند و چنین ریسكهایی آنان را به فعالیت مداوم تحریك میكند.
در جوامعی كه گرایش به تولید بیشتر باشد، افراد نیاز بالایی برای موفقیت دارند؛ و كارآفرینی نمایانگر یك رفتار سازمانی است که عناصر كلیدی كارآفرینی عبارت‌اند از: ریسک‌پذیری، پیشنگری و نوآوری.
كارآفرینان نگرشهای خلاقانهای را برای حل مسائل اجتماعی جهت ایجاد ارزش اجتماعی به كار می‌برند و دارای خصوصیات و ویژگی‌های خاص خود یعنی عاملان تغییر در بخش اجتماعی، پذیرش مأموریت برای ایجاد و بقای ارزش اجتماعی، شناسایی و ترغیب فرصت‌های جدید، به‌كارگیری فرآیند مستمر نوآوری و اقدام جدی به وسیله منابع در دسترس كه در نهایت به ارزش‌سازی اجتماعی و بقای مؤسسة اجتماعی منجر می‌گردد.
تلاشهای كارآفرینانه در ریشه‌کن نمودن فقر و بیعدالتی‌های اجتماعی و اقتصادی كه عامل اصلی بسیاری از ناامنی‌ها، كمبودها، شکاف‌ها و کاستی‌ها و به تبع آن بحران‌ها و آشوب‌های فجیع در اجتماع میباشد، نقش بسیار حیاتی و اساسی دارد. نوآوری و خلاقیت آنان همواره به عنوان عامل تعالیآفرین در بهبود و اصلاح دستاوردهای بشری و نیز نوگرایی و تحول‌آفرینی در عرصههای مختلف اجتماعی جایگاه ارزشی بس والا و بی مثال دارد.
کارآفرینان افرادی هستند که با بهره‌گیری از توانشان، قادر به ایجاد راه‌حل‌های نو و تبدیل آنها به محصولات و خدماتی جامعه‌محور هستند. این گروه افراد می‌توانند با ایجاد فرصت‌های شغلی و اشتغال، به نقش موتور توسعه اقتصادی و اجتماعی در جامعه بپردازند. از این نظر، کارآفرینی یکی از عوامل مهم در پیشرفت اقتصادی و ایجاد اشتغال است که تأثیر قابل توجهی در توسعه اجتماعی دارد.”
آنان نیازها و خواسته‌های رو به تزاید همنوعان خود را شناسایی نموده و با وسواس و دغدغه خاصی در جهت رفع آنها و ارتقای خواسته‌های انسانی از هرگونه تلاشی دریغ نمی‌ورزند. كارآفرینان برخی كارها را برای اولین بار انجام می‌دهند و از این رو همیشه ریسک‌پذیرند و همیشه در جستجوی تغییر میباشند و به آن حساسیت نشان می‌دهند و در یك فرصت استثنایی از آن استفاده میكنند.
اگر می‌خواهیم شاهد رشد و شکوفایی اقتصادی باشیم، بایستی ضمن برچیدن موانع و چالش‌های فراروی جهانی شدن اقتصاد و حفظ و توسعه اشتغال، به سرمایهگذاری توجّه نماییم و این کار توسط سرمایه‌گذار و کارآفرین، زمانی تحقق می‌یابد که سرمایه‌گذار ضمن داشتن امنیت کافی برای سرمایهگذاری، انتظار سود معقولی را بر اساس عقل اقتصادی نیز داشته باشد و برای دستیابی به این اهداف، بایستی موانع و مشکلات فراروی خود را پشت سر بگذارد. برای افزایش اشتغال و کاهش بیکاری که از مهم‌ترین مشکلات اجتماعی و اقتصادی در جامعه کنونی میباشد، بایستی این آزادی عمل و اختیار به کارآفرینان و سرمایهگذاران داده شود تا بتوانند با فراغ بال و آسوده‌خاطر به سرمایهگذاری و ایجاد اشتغال مبادرت نمایند.
اگر خواهان اعتلا، توسعه و شكوفایی ملت و کشورمان هستیم، همگان باید به این باور برسیم كه كارآفرینی و کارآفرینان می‌توانند به عنوان یك ضرورت استراتژیك ما را در رسیدن به اهدافمان كمك نمایند. در اكثر كشورهای توسعه یافته، مفهوم كارآفرینی در سطوح اقتصادی جا افتاده، به طوری كه جوانان می‌توانند خود را به یك قهرمان تجاری تبدیل كنند. برای كشور و ملت ایران، بسیج همگانی در زمینة كارآفرینی و آینده‌نگری یك ضرورت ملی و حیاتی تلقی می‌گردد.
اگر بخواهیم پیشرفت را در صدر کارها قرار دهیم، برای تحقق آن، ابزار لازم داریم. این ابزار، انسان‌ها هستند که برای ورود به کار باید به سلاح مهارت مجهز باشند. اینجاست که قابلیت‌ها، استعدادها و مطالعات انسان‌ها مطرح می‌شود.
شخصیت‌هایی همچون محمد رستمی صفا این جسارت را داشتهاند كه تغییرات جدی در وضعیت موجود ایجاد كنند. محمد رستمی صفا می‌گوید: «من با توکل و اتکا به خداوند، تلاش روزافزون و با همیاری توانمندی‌های علمی و فنی نیروی انسانی، بهترین راهکار را برمی‌گزینم تا با شکلگیری صحیح تفکراتم بتوانم تا ۵۰ سال آینده را مجسم و پایه‌ریزی نمایم.»
همواره در کلام وی بارقة امید میدرخشد و امید به آینده، استراتژی خاص او را رقم میزند. او بدون ذرهای تردید و ترس از مشکلات، پیش میرود و آن‌قدر مصمم و پرقدرت میرود که هیچ عاملی نمیتواند او را از هدفهای متعالی و آرمان‌های ذهنیاش دور کند.
- ریسک پذیری به معنای پذیرش عواقب و نتایج رفتارهای مخاطره‌آمیز است. ریسک پذیری در کار آفرینی لازمه بلندپروازی و خلق رؤیاهای بزرگ است. بدون روحیه ریسک پذیری نمی‌توان خالق یک کسب‌وکار نوین و پر فراز و نشیب بود. ریسک پذیری اگر به صورت صحیح و اصولی مدیریت شود، اغلب اوقات سبب کسب نتایج مطلوب می‌شود
- پیشبینی به معنای تخمین زدن وضعیت آینده با استفاده از داده‌ها و اطلاعات موجود است.
محمد رستمی صفا از تامین لوله های اسپیرال برای پروژه های بزرگ خبرداد
مالک گروه صنعتی صفا با اعلام اینکه تولید کننده قطورترین لوله‌های آب در غرب آسیا هستیم گفت: با تولید لوله در ابعاد گوناگون، میلیاردها دلار صرفه‌جویی ارزی برای کشور داشته ایم. محمد رستمی صفا با اشاره به اینکه لوله های مورد نیاز برای پروژه‌های سنگین نفتی، گازی و آبی را تولید کردیم گفت: برای اولین بار از مصرف کننده به بزرگترین تولید کننده لوله در خاورمیانه تبدیل شدیم. وی با اعلام اینکه ۶۳ سال است در عرصه فولاد کار می‌کنم گفت: خوشحالم که لوله و نورد صفا بزرگترین تولیدکننده لوله از نظر کمیت و تنوع در جهان است.
مالک گروه صنعتی صفا با ابراز خرسندی از اینکه مطرح ترین کارخانه در دنیا هستیم که لوله‌هایی از سایز ۱۰ میلی‌متر تا ۳۰۰۰ میلی‌متر را تولید می‌کنیم گفت: کارخانه لوله و پروفیل ساوه سال ۵۲ تاسیس شده بود که با ۳۰ هزار تن ظرفیت فعالیت می کرد اما اکنون با ۲ میلیون تن ظرفیت فعالیت می‌کند. وی با اعلام اینکه کارخانه‌های نورد و پروفیل ساوه لوله‌های به قطر ۱۰ تا ۶۱۰ میلی‌متر را تولید می‌کند گفت: نکته مهم طرح توسعه ساوه است که انواع و اقسام لوله‌های نفت، گاز و آب در آنجا تولید می‌شود. رستمی با اعلام اینکه کارخانه‌های لوله و نورد صفا تاکنون در پروژه‌های بزرگی مانند خط لوله انتقال نفت گوره به جاسک نقش تعیین کننده ای داشته گفت: حدود ۶۰ درصد لوله‌های مورد نیاز گوره به جاسک را در مجموعه صفا تولید کردیم.
وی با اعلام اینکه پروژه انتقال نفت گوره به جاسک از سوم فروردین ۱۳۹۹ که مقام معظم رهبری سال جهش تولید اعلام فرمودند شروع به تولید کردیم گفت: تا ۳۰ دی ماه ۹۹ به میزان ۶۰ درصد لوله مورد نیاز پروژه را تولید کردیم و تحویل دادیم. موسس گروه صنعتی صفا با تاکید بر اینکه پروژه گوره به جاسک ۵۰۰ میلیون دلار برای مملکت صرفه‌جویی ارزی داشت گفت: اگر لوله های مورد نیاز گوره به جاسک را در داخل تولید نمی کردیم و ناچار می شدیم از خارج وارد کنیم، هزینه تولید سرسام آور می شد و با آن اعتبار، هرگز نمی توانستیم پروژه را به پایان برسانیم، زیرا هزینه تکمیل خط لوله چندین برابر افزایش می یافت. وی با اعلام اینکه هنگام تلاش برای ارتقای کشور، از هیچ کوششی فروگذار نکرده ایم گفت:همیشه بین سخت و سخت‌تر، سخت‌ترین را انتخاب کردیم، زیرا اعتقاد داریم تولید و صنعت است که مملکت ما را سرپا نگه می‌دارد. .
